นานเท่าไรแล้ว กับการหายตัวไปจากวงการเบเกอรี่ วันนี้ได้กลับมาอีกครั้งหนึ่ง รับรู้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยกับสัมผัสที่อบอุ่นจากเด็กๆ ที่ได้แบ่งปันประสบการณ์ด้วยกัน…
6 ปีเต็ม กับชีวิตและบทบาทของผู้บริหารมหาวิทยาลัย ซึ่งทำให้ต้องห่างจากการสอนในวิชาเบเกอรี่ซึ่งเป็นวิชาประจำตัวมาตั้งแต่ปีที่สองของการเข้ามาทำงานในโชติเวช กลับมาครั้งนี้ ก็ยังคงเรียกชื่อรายวิชาเดิม แต่หลายอย่างดูเปลี่ยนแปลงไป ตั้งแต่ ลักษณะของห้องปฏิบัติการที่มีระบบปรับอากาศมาทดแทนระบบพัดลม ทำให้คลายร้อนไปได้มาก การแต่งกายของนักศึกษาจากชุดปฏิบัติการเดิมแบบเสื้อกราวด์คุณหมอ มาเป็นชุด chef ที่ดูเก๋ไก๋ สร้างความภาคภูมิใจกับผู้เรียนได้ไม่น้อยเลย ต้องขอบคุณผู้ริเริ่มแนวความคิดดังกล่าวนี้ อย่างไรก็ตาม พบว่า ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆยังคงคล้ายและหลายอย่างเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง การสอนในครั้งนี้ เป็นการสอนให้กับสาขาวิชาอุตสาหกรรมการบริการอาหาร ในคณะเทคโนโลยีคหกรรมศาสตร์ ที่น้องๆเขาพูดว่า เป็นสาขาวิชาการของคนรุ่นใหม่ ประมาณนั้น…โดยทำการสอนในวันอาทิตย์ ตั้งแต่ 8 โมงเช้า ถึง 1 ทุ่ม โดยประมาณ เหตุที่เลือกสอนในวันอาทิตย์ เพราะต้องการหลีกเลี่ยงวันราชการไม่ให้ทับซ้อนกับภารกิจในมหาวิทยาลัยนั่นเอง
4 เดือนเศษๆ กับครูสอนเบเกอรี่ ยอมรับว่าเหนื่อยมากแต่มีความสุข โดยเฉพาะเมื่อได้ช่วยนักศึกษาให้
เรียนรู้วิธีการพัฒนาสูตรใหม่ๆของเบเกอรี่ ที่มีทั้งความสนุก ความสุข และ ความตื่นเต้น เพราะต้องลุ้นว่า ขนมจะออกมาหน้าตาเป็นอย่างไร ประสบความสำเร็จหรือไม่ และก็ไม่ผิดหวังเลย…มีความรู้สึกว่า คุณครูจะลุ้นมากกว่าลูกศิษย์ด้วยซำ้ไป
เทอมนี้เป็นเทอมแรกที่มีโอกาสสอนด้วยตัวเองอย่างเต็มที่ค่ะ ให้อภัยสำหรับคุณครูมือเก่าหัดใหม่นะคะ จะพยายามทำให้ดียิ่งขึ้นเรื่อยๆ ขอโอกาสอีกครั้งค่ะ…
